حسین خان نوازنده مشهور اواخر دوره‌ی ناصری و پسر اسماعیل کمانچه نواز است. پس از فراگرفتن کمانچه نزد عمویش قلی خان، مدتی با دسته ی مطربان سرپولک همکاری می کرد، چون در نواختن کمانچه مهارت بسیار یافت و با انجمن اخوت نیز آشنایی پیدا کرد. وی در جلسات انجمن اخوت هم شرکت می کرد و تکنواز کنسرت های درویش و عارف بود. با مهارت فوق العاده ای که حسین خان در نواختن کمانچه داشت، با روی کار آمدن ویلن اغلب کسانی که می خواستند ویلن بزنند از محضر او استفاده می کردند. او ویلن را به سبک کمانچه روی زمین و گاه روی زانو می گذاشت و می نواخت و همان طور تعلیم می داد. حسین یاحقی از شاگردان او در رشته‌ی کمانچه است که تا پایان عمر به این ساز وفادار باقی ماند. علاوه بر این از وی رنگها و پیش درآمد هایی باقی مانده است. وی در سال ۱۳۲۰ چشم از جهان فرو بست.