محیا

متن ترانه در حصار شب

نفسم گرفت از این شب در این حصار بشکن/

نفسم گرفت از این شب در این حصار بشکن/

در این حصار جادویی روزگار بشکن/

نفسم گرفت از این شب در این حصار بشکن/

در این حصار جادویی روزگار بشکن/

تو که ترجمان صبحی به ترنم و ترانه/

لب زخم دیده بگشا صف انتظار بشکن/

چو شقایق از دل سنگ برآر رایت خون/

چو شقایق از دل سنگ برآر رایت خون/

چو شقایق از دل سنگ برآر رایت خون/

چو شقایق از دل سنگ برآر رایت خون/

به جنون صلابت صخره ی کوهسار بشکن/

تو که ترجمان صبحی به ترنم و ترانه/

لب زخم دیده بگشا صف انتظار بشکن/

سر آن ندارد امشب که برآید آفتابی/

تو خود آفتاب خود باش و طلسم کار بشکن/

بسرای تا که هستی که سرودنست بودن/

بسرای تا که هستی که سرودنست بودن/

به ترنمی، به ترنمی، دژ وحشت این دیار بشکن/

شب غارت تتاران همه سو فکنده سایه/

شب غارت تتاران همه سو فکنده سایه/

تو به آذرخشی این سایه ی دیوسار بشکن/

ز برون کسی نیاید چو به یاری تو اینجا/

تو ز خویشتن برون آ، سپه تتار بشکن/

ز برون کسی نیاید چو به یاری تو اینجا/

تو ز خویشتن برون آ، سپه تتار بشکن/

نفسم گرفت از این شب در این حصار بشکن