همایون

متن ترانه کولی

رفت آن سوار کولی! با خود تورا نبرده/

رفت آن سوار کولی! با خود تورا نبرده/

شب مانده است و با شب تاریکی فشرده/

کولی! کنار آتش رقص شبانه ات کو؟/

شادی چرا رمیده؟ آتش چرا فسرده؟/

رفت آنکه پیش پایش دریا ستاره کردی/

رفت آنکه پیش پایش دریا ستاره کردی/

چشمان مهربانش یک قطره ناسترده/

رفت آن سوار کولی! با خود تو را نبرده/

می رفت گَرد راهش از دودِ آه تیره/

نیلوفرانه در باد پیچیده تاب خورده/

سودای همرهی را گیسو به باد دادی/

سودای همرهی را گیسو به باد دادی/

رفت آن سوار و با خود یک تارِ مو نبرده!/

رفت آن سوار و با خود یک تارِ مو نبرده!/

یک تارِ مو نبرده!