منوچهر

متن ترانه سنگ صبور

رفیق من سنگ صبورِ غم هام/

به دیدنم بیا که خیلی تنهام/

هیشکی نمیفهمه چه حالی دارم/

چه دنیای رو به زوالی دارم/

مجنونم و دل زده از لیلی یا/

خیلی دلم گرفته از خیلی ها/

نمونده از جوونی هام نشونی/

پیر شدم پیر تو ای جوونی/

پیر شدم پیر تو ای جوونی/

تنهای بی سنگ صبور/

خونه ی سرد و سوت و کور/

توی شبات ستاره نیست/

موندی و راهِ چاره نیست/

اگر چه هیچکس نیومد/

سری به تنهاییت نزد/

اما تو کوه درد باش/

طاقت بیارو مرد باش/

تنهای بی سنگ صبور/

خونه ی سرد و سوت و کور/

توی شبات ستاره نیست/

موندی و راهِ چاره نیست/

اگر بیای همونجوری که بودی/

کم میارن حسودا از حسودی/

صدایِ سازم همه جا پُر شده/

هر کی شنیده از خودش بی خودِ/

اما خودم پُر شده از گلایه/

هیچی ازم نمونده جز یه سایه/

سایه ای که خالی از عشق و امید/

همیشه محتاجِ به نورِ خورشید/

همیشه محتاجِ به نورِ خورشید/

تنهای بی سنگ صبور/

خونه ی سرد و سوت و کور/

توی شبات ستاره نیست/

موندی و راهِ چاره نیست/

اگر چه هیچکس نیومد/

سری به تنهاییت نزد/

اما تو کوه درد باش/

طاقت بیارو مرد باش/

تنهای بی سنگ صبور/

خونه ی سرد و سوت و کور/

توی شبات ستاره نیست/

موندی و راهِ چاره نیست