رامین

متن ترانه پله برقی

از رو پُل هوایی رد میشم دریا کنار اون اتوبانه/

انگار داره خواب میبینه که مسته و این شهر دیوانه/

پایین الان اوج ترافیکه، میگن هوا خیلی بده امروز/

من بیخیال این هوا میشم، رد میشم از این ماجرا هر روز/

از رو پُل هوایی ماشینا اندازه ی اسباب بازین/

راننده ها به گپ زدن یا بحث با یه پلیس خسته راضین/

تو کوچه های طرح مار پله، برجا شبیه منچ میمونن/

هی میرسن بالا و بالاتر با مارها آواز میخونن/

این فکر های لا اوبالی رو، دریای مواج خیالی رو/

قایق سواری تو اتوبانو، بحران آب احتمالی رو/

میپاشمش روی چراغ قرمز رد میشم از سد پلیس راه/

من پله برقی میشم از تهران تا یه جزیره رو کره ی ماه/

این فکر های لا اوبالی رو دریای مواج خیالی رو/

قایق سواری تو اتوبانو بحران آب احتمالی رو/

میپاشمش روی چراغ قرمز، رد میشم از سد پلیس راه/

من پله برقی میشم از تهران تا یه جزیره رو کره ی ماه/

بارون میاد تو میدون اصلی، گُل با حلزون عکس میگیره/

یه گله آهو رد میشن از باد با رنگ های روشن و تیره/

هر روز پارو میزنم اینجا، رو بستر سیمانی سرسخت/

مرغای دریایی میان سمتم، سمت همین دیوونه ی خوشبخت/

سیگار من مه میشه روی پُل، تصویرها تو مه فرو میرن/

دریا رو پوست شهر خوابیده، گنجشکا یکهو اوج میگیرن/

قایق سواری توی رویاها، اسم تو روی صفحه ی گوشی/

منو نجاتم میده از بحران، از روزهای تلخ خاموشی/

این فکر های لا اوبالی رو دریای مواج خیالی رو/

قایق سواری تو اتوبانو بحران آب احتمالی رو/

میپاشمش روی چراغ قرمز، رد میشم از سد پلیس راه/

من پله برقی میشم از تهران تا یه جزیره رو کره ی ماه/

این فکر های لا اوبالی رو دریای مواج خیالی رو/

قایق سواری تو اتوبانو بحران آب احتمالی رو/

میپاشمش روی چراغ قرمز، رد میشم از سد پلیس راه/

من پله برقی میشم از تهران تا یه جزیره رو کره ی ماه